गजल

सञ्जीव छेत्री

यो सन्नाटा , यो अन्योल्लाई एउटा हुरी दिनुपर्यो‍
चिर्नसक्ने समयलाई एउटा छुरी दिनुपर्‍यो ।।

सप्पैकुरा बेपार हुने चलन एता चल्दैगरोस्
भावना र यथार्थ माझ सुरक्षित् दुरी दिनुपर्‍यो ।।

बुझ पचाउन जानि नजानि नाटक गर्नेहर्लाइ
सजायको रुपमा थोरै कुरी कुरी दिनुपर्‍यो ।।

आए पनि नआएनि उनकै खुशी अब
अरु एक छिन् त्यही बाटो कुरिदिनुपर्‍यो ।।

सिद्धिएछन सद् भावना, सदिच्छा र सम्वेदना
सोच्दैथिएँ उनेरुलाई दुइ-चार् मुरी दिनुपर्‍यो ।।